Na portalu Gazeta.pl pojawił się artykuł Martyny Majchrzak i Agnieszki Siuzdak o wpływie łez na wizerunek polityka.
Jak stwierdzają autorki: „Publiczny płacz może pomóc politykowi. Łzy pomagają ocieplić wizerunek, mogą budzić sympatię i współczucie potencjalnych wyborców”. Przytaczają także przykłady politycznych historii „ze łzami w tle” i ich wpływu na postrzeganie polityków.
Jednym z przykładów jest dymisja prezydenckiego spin doctora Michała Kamińskiego, któremu efektowna próba odejścia, poprawiła i wzmocniła pozycję w Pałacu Prezydenckim. Łzy pomogły także Hillary Clinton, która na spotkaniu z wyborcami w Portsmouth, pokazała emocje i wzruszenie. Jak pisał brytyjski Guardian: „Moment załamania w Portsmouth zdziałał to, czego nie mogli zdziałać spin doktorzy Hillary. Przekonał wyborców, że Hillary jest zwykłym człowiekiem”.
Politycznym sukcesem okazało się także wzruszenie byłego premiera Wielkiej Brytanii, Tony’ego Blaira, po śmierci księżnej Diany. Brytyjczycy uwierzyli, że premier jest jednym z nich „przeżywa żałobę tak samo jak oni i razem z nimi”.
Autorki przytaczają także przykłady, wzruszeń polityków, które okryły ich śmiesznością, bądź nie zmiękczyły serc wyborców. Do takich incydentów należały łzy Andrzeja Leppera na konferencji dotyczącej seks afery czy Billa Clintona na pogrzebie ministra handlu USA. (mk)
