CSR na ratunek branży chemicznej

„Wystarczy spojrzeć na historię naj­większych katastrof przemysłowych ostatnich kilkudziesięciu lat, aby dostrzec zagrożenia, jakie tego typu zdarzenia rodzą dla reputa­cji firm z sektora chemicznego” – pisze Tomasz Dąbrowski w Przemyśle Chemicznym. Jak dodaje, mimo długiej listy katastrof, eksplozji i potencjalnej szkodliwości dla środowiska, firmy chemiczne częściej wybierają postawę pasywną w stosunku do „ryzyka reputacyjnego”.

Jak zaznacza Dąbrowski, firmy przeważnie wychodzą z założenia, że nie da się w ogóle zarządzać tym ryzykiem, albo należy się tym zająć dopiero po pojawieniu się realnego zagrożenia dla reputacji. Pomocnym narzędziem dla przedsiębiorstw chemicznych może być CSR, a zwłaszcza program Odpowiedzialność i Troska, zapoczątkowany w Kanadzie w 1984 roku. Dotyczy on 3 głównych obszarów: ochrony środowiska, bezpieczeństwa proceso­wego i ochrony zdrowia. „Wdrażanie polityki CSR pozwala firmom lepiej dopasować się do zmieniających się wartości i norm kształtujących nowe, więk­sze oczekiwania wobec roli przedsiębiorstw w życiu społecznym” – czytamy. Dzięki wdrożeniu strategii CSR firmy chemiczne mogą uniknąć tzw. efektu lepkości.  Polega on na tym, że firmom ze złą reputacją przypisuje się większą odpowiedzialność za zaistniały kryzys, niezależnie od rzeczywistej sytuacji.

Społeczną odpowiedzialność biznesu można także kształtować poprzez wprowadzenie normy ISO 26000. Zgodnie z nią organizacje powinny być odpowiedzialne za swój wpływ na społeczeństwo, gospodarkę i środowisko naturalne, być transparentne w swoich decyzjach i działaniach, zachowywać się w sposób etyczny, szanować i brać pod uwagę interes swoich interesariuszy oraz odpowiadać na ich oczekiwania, uznawać zasadę, że przestrzeganie reguł prawa stanowi jej obowiązek, szanować międzynarodo­we normy zachowań podczas trzymania się zasady przestrzegania prawa oraz szano­wać prawa człowieka i uznawać zarówno ich znaczenie, jak i uniwersalny charakter.

W ramach tej normy do oceniania zagrożenia refutacyjnego stosuje się macierz, w której bierze się pod uwagę prawdopodobieństwo wystąpienia danego zagrożenia oraz stopień, w jakim może ono zagrozić reputacji. Dzięki niej łatwiej jest ustalać priorytety w przedsiębiorstwach. (ks)