O motywach, jakimi kierują się internauci krążący po świecie serwisów społecznościowych, pisze na łamach Polityki Piotr Stasiak.
Jak zaznacza cytowany w artykule Eric Qualman, twórca książki o fenomenie Facebooka, serwisy społecznościowe stały się polem świadomego kreowania wizerunku. „Jesteś na tyle ciekawą osobą, ile popularnej treści jesteś w stanie wnieść. Ile osób zaciekawisz, ilu poświęci swój czas, aby cię obserwować” – pisze Qualman. Na funkcję terapeutyczną sieci społecznościowych wskazuje natomiast Rafał Agnieszczak, założyciel portalu Fotka.pl. Jego użytkownicy umieszczają w sieci swoje zdjęcia (często podrasowane w programach graficznych) podlegające później ocenie innych użytkowników. Jak zaznacza Agnieszczak, „dajemy możliwość wkroczenia do świata, w którym każda dziewczyna jest ładna, a chłopak przystojny”. Podobną funkcję spełnia serwis nasza-klasa, gdzie osoby będące kiedyś szarymi myszkami publikują po latach zdjęcia „siedziby swojej firmy”, „swojego nowego samochodu” i „z wakacji w Egipcie”.
Mimo istniejącej w sieci różnorodności, wiele sieciowych wizerunków budowanych jest za pomocą uproszczonych schematów. Jak zauważa zajmujący się psychologią społeczną Kacper Latecki, „poruszamy się w sferze podstawowych kodów kulturowych”, i podaje konkretne przykłady. Jeśli ktoś będzie chciał uchodzić za luzaka, opublikuje swoje zdjęcie z imprezy, a rano poinformuje o strasznym kacu. Natomiast osoba kreująca się na intelektualistę zamieści cytat z niszowej książki, a zbuntowany kontrkulturowiec prowokujące hasło. (ks)
