„Bardzo dobre pytanie, panie redaktorze” – tak nie należy zaczynać wystąpienia przed kamerą. Idealna wypowiedź? Krótko, na temat oraz z pomysłowa puentą – czytamy w magazynie Press.
Zazwyczaj reporter nagrywa ok. 10 min. rozmowę, ale większość z tego pójdzie do kosza. Do tzw. setki wejdzie tylko 10 sekund, zatem trzeba o nie powalczyć. Jak? Wypowiedzi powinny być krótkie – dwa lub trzy pojedyncze zdania albo jedno-dwa złożone. Wtrącenia, takie jak: „prawda”, „tak”, „wie pan”, niepotrzebnie wydłużają wypowiedź. Jednak popadanie w przesadę też nie jest dobrym rozwiązaniem – syntetyczne odpowiedzi na każde pytanie mogą okazać się mdłe.
„Nie ma nic gorszego niż uczenie się wypowiedzi na pamięć” – czytamy w magazynie. Zamiast tego można przygotować sobie „hasła kotwice” na kartce, choć trzeba korzystać z niej z umiarem. Kurczowe trzymanie się kartki może być uważane jako brak przygotowania. Warto ubarwić swoją wypowiedź zgrabnym bon motem. „Jeśli jednak nie masz pomysłów na bon moty, wycofaj się z tego. Lepszy brak puenty niż klepanie banałów” – doradza Maciej Kozielski, autor tekstu. Także zaczynanie wypowiedzi od jęków namysłu („yyy”) nie jest najlepszą strategią, tak samo jak używanie kolokwializmów. Warto postawić na prosty, zrozumiały i niebranżowy język.
Dobra wypowiedź to jedno, tło – drugie. A tu lepiej zaufać operatorowi, on wie lepiej. W miejscach oswojonych czujemy się bardziej wyluzowani, ale gabinet to zazwyczaj nie jest właściwie miejsce. Trzeba też unikać białej ściany za rozmówcą, mapy Polski, godła, a nawet żaluzji. Okazuje się, że najlepiej przeprowadzić rozmowę na zewnątrz, uważając, by nie było to zbyt głośne miejsce.
Czasami dziennikarz zadaje to samo pytanie i prosi o powtórzenie odpowiedzi, co najprawdopodobniej oznacza, że wypowiedź była chaotyczna i niejasna. „Dostajesz więc kolejną szansę. To zwykle ostatni moment, byś zaistniał w materiale” – ostrzega autor tekstu. (kg)
