Jak zaznacza brukselska korespondentka Programu 3 Polskiego Radia Beata Płomecka, w belgijskiej stolicy pracuje około 25 tys. lobbystów. Mimo że lobbing może się opłacać, niewiele polskich firm decyduje się na tego typu działania.
W Brukseli przedstawicieli ma zaledwie kilkanaście polskich firm. Dla porównania jest tam reprezentowanych kilkaset firm niemieckich i francuskich.
Pierwszym polskim przedsiębiorstwem, które otworzyło biuro w Brukseli, było PKP. Jak zaznacza jego przedstawiciel Tomasz Lachowicz, pozycja firmy na unijnym rynku zależy właśnie od jej lobbingu. Jak zaznacza Płomecka, dzięki wprowadzeniu korzystnych przepisów, PKP zyskał podobno setki milionów złotych.
Dziennikarka przypomina, że lobbing w Polsce kojarzy się źle. Jednak w Brukseli sytuacja wygląda inaczej, a kontaktowanie się z lobbystami jest normą. Jak tłumaczy europoseł Konrad Szymański, są oni od tego, „aby przedstawiać w efektywny sposób interesy różnych graczy, sektorów, przemysłu”, do których skierowane są akty prawne tworzone w Parlamencie Europejskim. Jak dodaje, istnieje „cienka linia” między przedstawianiem analiz, a „wygrywaniem osobistych korzyści”.
Europosłanka Róża Thun, walcząca o obniżenie opłat roamingowych przyznaje, że dostała kiedyś „sygnał” od jednej z firm telekomunikacyjnych. Chodziło o wyjazd na seminarium do atrakcyjnego kraju, z którego nie skorzystała, a który potem postrzegała jako formę chęci przekupstwa. Przyznaje jednocześnie, że lobbyści są jednak cennymi kontaktami, a późniejsze ustalenia prawne zależą od tego, jak politycy wykorzystują te kontakty.
Z lobbingu korzystają nie tylko firmy, ale także państwa. W trakcie prezydencji Polska korzystała z pomocy agencji Burson-Marsteller. Teraz nasz kraj poszukuje agencji lobbingowej w związku ze zbliżającym się szczytem klimatycznym.Polska chce przekonać Komisję Europejską do swojego stanowiska, dotyczącego ochrony środowiska. (ks)
