„Rozwijanie internetowych form komunikowania się o wiele bardziej potrzebne jest na obecnym etapie wewnątrz i pomiędzy urzędami, a nie w relacji urząd – klient” – czytamy w Gazecie Samorządu i Administracji.
Magazyn powołuje się na badania public relations samorządów terytorialnych przeprowadzone (za pomocą ankiety telefonicznej wspieranej komputerowo) od lutego do kwietnia 2010 r. na terenie województw podkarpackiego i zachodniopomorskiego. Do najczęściej używanych przez urzędy narzędzi PR należą: relacje z mediami, spotkania z klientami, własne wydawnictwa, wydarzenia specjalne, sponsoring, czy narzędzia zarządzania sytuacją kryzysu wizerunkowego. Jednak ze względu na relatywnie niskie koszty i możliwości, jakie daje technologia, urzędnicy szczególnie polubili internet. Niemniej służy im on głównie do redagowania strony internetowej urzędu lub BIP-u. Zapytani o wagę internetu, samorządowcy na Podkarpaciu wskazali, że strona internetowa jest dla nich „zdecydowanie ważna” (56,6 proc.) i „raczej ważna” (43,4 proc.). W Zachodniopomorskiem za pierwszą opcją opowiedziało się 24,5 proc., a za drugą – 61,8 proc. Podobnie przedstawia się pogląd samorządowych PR-owców na temat wpływu strony internetowej na wizerunek urzędu. Na Podkarpaciu za „zdecydowanie ważny” i „raczej ważny” uznaje ją w tym zakresie prawie 80 proc. zapytanych, a w Zachodniopomorskiem – nieco ponad 80 proc. badanych. Mimo to gazeta informuje, że zdecydowanie mniej urzędników jest zainteresowanych monitorowaniem mediów, w celu poznania odzewu prowadzonej w sieci komunikacji. Internetowe komunikowanie się to dla nich „użyteczna forma”, ale ciągle postrzegają ją jako „jednokierunkową”.
Co ciekawe, opinie mieszkańców badanych regionów, są zupełnie odmienne. Wiedzę o działaniu samorządów czerpią głównie z mediów lokalnych i drukowanego biuletynu. BIP znalazł się dopiero na trzecim miejscu. Jeżeli zaś chodzi o wewnętrzny obieg informacji, dla urzędników z obydwu województw, sieć „nie ma znaczenia”. Na Podkarpaciu 33 proc. z nich uważa intranet za narzędzie „nieważne” lub nie ma zdania. Autorzy badania za niepokojący uznali także fakt, że w pytaniu otwartym o działania z zakresu komunikacji realizowane w ostatnim półroczu, urzędnicy za nią odpowiedzialni nie wymieniają ani jednej formy aktywności z obszaru komunikacji wewnętrznej. (es)
