„Piłka nożna jest grą błędów” – mówią komentatorzy, gdy czyjaś pomyłka wpływa na wynik meczu. Ta sama zasada z pewnością dotyczy każdej dyscypliny sportu. Odnosi się oczywiście do boiska, parkietu, toru czy bieżni, ale takie samo zastosowanie ma w komunikacji.
Sport to kwintesencja emocji, nierzadko skrajnych. Stąd się bierze jego popularność, nie tylko wśród kibiców, lecz także sponsorów i reklamodawców. Ale te emocje to także nieobliczalność. Wieczne oczekiwanie nieoczekiwanego.
Nawet negatywne emocje można wykorzystać tak, ze wizerunkowo uzyskamy dodatni bilans. Gorzej, jeśli dobremu wynikowi sportowemu towarzyszy komunikacyjna wpadka. Jak ostatnio w przypadku Jerzego Janowicza, który – mimo zwycięstwa w pierwszym meczu na Wimbledonie – zadbał o to, aby mówiło się o nim w kontekście pozasportowym. Nazwanie kogokolwiek „mendą” nie przystoi nikomu, zaś jeśli sportowiec zwraca się tak do dziennikarza to nie tylko świadczy to o jego wychowaniu, lecz także o słabym instynkcie samozachowawczym. Przecież dziennikarze są od tego, aby oceniać. Jeśli zostaną obrażeni, nie spojrzą na sportowca przychylnym okiem.
Oczywiście, lepiej uczyć się na cudzych błędach, niż na swoich. Wpadki, większe czy mniejsze, zdarzają się każdemu. Robertowi Lewandowskiemu, który tweetował z iPhone’a będąc twarzą Huaweia. Piłkarzom Legii po wygraniu Pucharu Polski, kiedy zlekceważyli dziennikarzy czekających na nich w strefie wywiadów. Zbigniewowi Bońkowi, który niefortunnym tweetem zrobił z siebie szowinistę.
W przypadku Janowicza to jednak recydywa. Tenisista nie ma szczęścia do konferencji prasowych. Można zrozumieć jedną wpadkę – choć spektakularną. Ale kolejną? Zwłaszcza, jeśli późniejszym tłumaczeniem tylko się pogrąża?
Jerzemu Janowiczowi, jak każdemu sportowcowi, polecam kryzysowy niezbędnik: przygotowanie kryzysowe, zimna krew i nauka na błędach.
Jędrzej Hugo-Bader, Account Director, Havas Sports & Entertainment
18 lipca szkolenie w PRoto
MARKETING SPORTOWY – komunikacja projektów sponsoringowych
