Na skrzynkę PRoto trafia codziennie od kilkunastu do kilkudziesięciu informacji prasowych. Jedne napisane są lepiej, inne – gorzej. W dzisiejszym odcinku poradni radzimy, czego wystrzegać się przy konstruowaniu informacji wysyłanej do mediów w imieniu klienta.
1. Na rozruszanie, czyli trochę praktyki
1. Kiedy używać określenia lider? Czy mój klient może być nazwany liderem w swojej branży?
2. Czy jeśli napiszę, że mój klient jest najlepszym producentem najlepszych produktów, jest szansa, że redakcja to opublikuje?
2. Ku przestrodze, czyli teorii słów kilka
Dzisiaj – zamiast teorii – polecam wszystkim PR-owcom odświeżenie na wiosnę swojego stylu. Mniej superlatyw i przymiotników w stopniu najwyższym, a więcej suchych informacji, które być może nie są zbyt mile widziane przez klientów, ale przez dziennikarzy – jeśli są rzetelne – jak najbardziej.
3. Ćwiczenia
1.Kiedy używać określenia lider? Czy mój klient może być nazwany liderem w swojej branży?
2. Czy jeśli napiszę, że mój klient jest najlepszym producentem najlepszych produktów, jest szansa, że redakcja to opublikuje?
3. Czy słowa: „klient”, „firma”, „agencja” pisać wielką literą?
4. Czy poprawne jest używanie przymiotnika „wiodący” do określenia pozycji rynkowej klienta/firmy?
5. Jak pisać nazwy stanowisk, zwłaszcza w odniesieniu do dyrektorów i członków zarządu?
6. Czy do informacji prasowej dołączać pliki w postaci zdjęć produktów lub zdjęć osób, o których piszę?
7. Jak najlepiej zatytułować informację prasową?
8. Kto powinien podpisać się pod informacją prasową?
Zobacz odpowiedź
1. Słowo „lider” odnosi się do określenia przywódcy politycznego lub zawodnika/drużyny zajmującej pierwsze miejsce w tabeli wyników lub rozgrywek. W odniesieniu do firmy określenie to jest niepoprawne.. Lepiej napisać: przodujący, czołowy producent.
2.Tak. Pod warunkiem, że jest to informacja sponsorowana. W zwykłych artykułach nie pojawią się (przynajmniej nie powinny) słowa oceniające pozytywnie lub negatywnie konkretną firmę. Nadużywanie ich w informacjach prasowych nie ma sensu.
3. Słowa te oczywiście można, ze względu na szacunek lub wyjątkowe emocje, zapisać wielką literą. Realnie nie ma jednak podstaw ortograficznych do tego, by zapisywać je wielką literą. I można mieć pewność, że żadna reakcja nie użyje wielkiej litery przy zapisie tych wyrazów.
4.”Wiodący” to określenie niepoprawne. Zamiast niego należy używać słów: główny, przewodni, podstawowy, przodujący, kierowniczy, najlepszy.
5. Małą literą.
6. Pytanie tylko – czy to na pewno przyda się dziennikarzowi, do którego wysyłasz tę informację? Czy w gazecie, do której pisze pojawiają się zdjęcia produktów lub fotograficzne relacje z wydarzeń? Jeśli tak, to może zanim to zrobisz zapytaj, w jakim formacie są potrzebne, jak bardzo mogą być ciężkie i co dokładnie mają przedstawiać. Wysyłanie w zbiorowej korespondencji kilkunastu zdjęć, które jeszcze dodatkowo sporo „ważą” jest całkowicie niepotrzebne.
7. Tytuł informacji prasowej jest tym, co dziennikarz widzi na swojej skrzynce odbiorczej jako pierwsze. Dlatego najlepiej unikać sformułowania – „informacja prasowa”, które pojawiłoby zamiast tytułu. Dobrze też nie przesadzić z kreatywną fantazją. Tytuł powinien być czytelny – co, kto i kiedy, ale niezbyt długi. Tzw. tytuł tajemniczy sprawdza się tylko przy wybranych mediach, których specyfikę znamy, nie warto z nim przesadzać.
8. Najlepiej jeśli jest to osoba, która może odpowiedzieć na pytania związane z przesłaną informacją.
4. Słowem praktyka
Pamiętaj, że im Twój styl będzie prostszy, pozbawiony metafor czy wyszukanych porównań, przekaz informacji prasowej Twojego autorstwa będzie szybszy, a jej efekt – lepszy. „Zakręcony” styl, kwiecisty i barwny zostaw na pisanie własnego bloga. Najlepiej pozbądź się też maniery pisania wszystkiego w języku angielskim. Jeśli tylko w języku polskim odnajdziesz odpowiednik tego, o czym piszesz – wykorzystaj bogactwo polszczyzny. Zastąp brandy – markami, eventy – imprezami, a consultanta – konsultantem.
Unikaj też pisania w stronie biernej i nadmiernego posługiwania się imiesłowami. Jeśli już zwracasz się do kogoś przez: „Szanowni Państwo” – bądź konsekwentny i stosuj tylko 3 osobę l.mn. (Państwo wiedzą, nie Państwo wiecie).
5. Do źródeł
Przy dzisiejszym odcinku skorzystaliśmy z:
Encyklopedii języka polskiego pod red. S. Urbańczyka,
Słownika współczesnego języka polskiego pod red. A. Markowskiego,
Wielkiego słownika pod red. E. Polańskiego.
