Laudacja – to inaczej mowa pochwalna. Laudację wygłasza się w związku z przyznaniem komuś honorowego tytułu, wręczeniem dyplomu, ale też na pogrzebie. Laudacja wychwala cechy danej osoby, stawia ją w jak najlepszym świetle, jednak nie jest “przesłodzona”. Gdy ktoś przesadzi w pochwałach nie wygłasza już laudacji, lecz panegiryk lub dytyramb.
łac. laudare – chwalić.
Kolaudacja – to komisyjny odbiór prac budowlanych po ich zakończeniu. Celem kolaudacji jest stwierdzenie prawidłowości konstrukcji i jej zgodności z planem i kosztorysem. Kolaudacja dotyczyć może także komisyjnego oglądnięcia zrealizowane filmu lub materiału zdjęciowego, a następnie poddanie go ocenie, zanim zostanie dopuszczony do dystrybucji.
łac. collaudatio – pochwała.
Cum laude – z pochwałą; to łacińskie sformułowanie stosowało się podczas oceny dyplomów – kończący naukę mógł pochwalić się dyplomem magna cum laude (z wielką pochwałą), summa cum laude (z najwyższą pochwałą) czy cum eximia laude (ze szczególną pochwałą).
W zastosowaniu
Przykład:
Nawet nie zdążył wysłuchać laudacji, jaką przygotowali dla niego koledzy w uznaniu obrony pracy doktorskiej i odebrania dyplomu magna cum laude – musiał pędzić na budowę, by być obecnym podczas kolaudacji swojej nowej willi.
Opracowanie i źródła
Opracowała Zuzanna Reda
Więcej na www.SlowoDnia.wordpress.com
Opracowanie na podstawie: „Słownik wyrazów obcych”, red. Jan Tokarski; sjp.pwn.pl; slownik-online.pl/Kopalinski; Wikipedia; obcyjezykpolski.interia.pl.
