W tegorocznym rankingu antyrzeczników miesięcznika Press rzecznicy ministerstw znów stanowią silną grupę. Swoich reprezentantów mają w nim resorty: spraw zagranicznych, finansów, zdrowia, sprawiedliwości, obrony narodowej, gospodarki, pracy i polityki społecznej.
„Nie komentują, nie wyjaśniają decyzji resortów, odmawiają wypowiedzi przed kamerą czy mikrofonem, nie odpowiadają na e-maile. Stosują politykę uników, by bronić swoich szefów przed niewygodnymi pytaniami dziennikarzy” – tak pracę ministerialnych rzeczników wymienionych w rankingu podsumowuje Press.
„Laureat” tegorocznego zestawienia nie pracuje jednak w ministerstwie. Jest nim rzecznik PiS-u Adam Hofman. Jak czytamy, kontaktuje się on tylko ze znajomymi dziennikarzami. Jeśli już się z którymś umówi, spóźnia się na spotkanie lub nie przychodzi wcale. „Osobowość Hofmana to mieszanka pychy, arogancji i lekceważenia” – ocenia jedna z dziennikarek typujących tegorocznych antyrzeczników.
Poza nim w zestawieniu znaleźli się niedostępni rzecznicy: Marcin Wojciechowski z MSZ i Krzysztof Bąk z Ministerstwa Zdrowia. Patrycja Loose z Ministerstwa Sprawiedliwości zwykle nie odpowiada na pytania dziennikarzy, Iwona Dżygała z Ministerstwa Gospodarki na e-maile od dziennikarzy odpowiada, ale nieśpiesznie. Z kolei Jacek Sońta z Ministerstwa Obrony Narodowej dziennikarzom odpowiada szybko, jednak „jest tak oddany resortowi, że woli kłamać, niż informować” – czytamy.
W zestawieniu znalazła się też grupa rzeczników miłych i sympatycznych w kontaktach, jednak nie ułatwiających pracy dziennikarzom. Tak jak Wiesława Dróżdż z resortu finansów, która zawsze obiecuje przygotować niezbędne informacje, jednak zwykle jej starania nie przynoszą skutku, podobnie jak Janusz Sejmej z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Ten z kolei „potrafi wiele obiecać” dziennikarzom, jednak przeważnie nic z tych obietnic nie wychodzi.
Listę magazynu Press uzupełniają także rzecznik Poczty Polskiej Zbigniew Baranowski, rzeczniczka rządu Małgorzata Kidawa-Błońska i rzecznik Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego Maciej Karczyński. Baranowski jest co prawda sympatyczny i kompetentny, jednak angażuje się w „przepychani medialne” swojej firmy z Polską Grupą Pocztową. Kidawa-Błońska chętnie przyjmuje zaroszenia od mediów, jednak przeważnie ma niewiele ciekawego do powiedzenia. Działalność Karczyńskiego z kolei ogranicza się do wysyłania spóźnionych komunikatów. Sam natomiast nie chce komentować działań swojego pracodawcy i nie zgadza się na nagrania. (ks)
